PROF. DR HAB. WIESŁAWA LIMONT  

Emerytowana profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu posiada wieloletnie doświadczenie jako kierowniczka Zakładu Edukacji Artystycznej. Jest także współautorką koncepcji kierunku Sztuka Mediów i Edukacja Wizualna na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Obecnie pełni funkcję profesor wizytującej w Instytucie Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Jest również autorką eksperymentalnych programów edukacyjnych stymulujących rozwój wyobraźni i zdolności twórczych, oraz intermedialnych warsztatów twórczych, które są przeznaczone dla studentów kierunków artystycznych, jak i dla dzieci i młodzieży. Jej badania koncentrują się na edukacji artystycznej, psychologii percepcji, psychologii zdolności i twórczości, uzdolnieniach kierunkowych, zwłaszcza w kontekście uzdolnień plastycznych i twórczych, oraz metaforze wizualnej. Jest autorką trzech książek, współredaktorką kilkunastu monografii zbiorowych i licznych publikacji naukowych. 

ABSTRAKT

DYLEMATY EDUKACJI ARTYSTYCZNEJ W ZAKRESIE SZTUK PLASTYCZNYCH I WIZUALNYCH W PERSPEKTYWIE WSPÓŁCZESNYCH WYZWAŃ. W KTÓRYM MIEJSCU JESTEŚMY I DOKĄD ZMIERZAMY? 

Prezentacja poświęcona jest analizie dylematów związanych z edukacją artystyczną w zakresie sztuk plastycznych i wizualnych w kontekście współczesnych wyzwań. W dzisiejszym świecie, w którym technologia, media i dynamiczne zmiany społeczne odgrywają kluczową rolę, edukacja artystyczna musi dostosować się do nowych realiów. W dobie wszechobecnej cyfrowej kultury, sztuki plastyczne i wizualne stają w obliczu wyzwań związanych z zacieraniem granic między oryginalnością a reprodukcją. Twórczość i umiejętność myślenia wizualnego stają się coraz ważniejsze w rozwijającym się świecie. Reformy i zmiany programowe wprowadzane do edukacji w szkołach skutkują zmniejszaniem ilości czasu przeznaczonego na naukę sztuki. Brakuje również wsparcia finansowego i odpowiednio wykształconych nauczycieli, co wpływa na jakość i zakres nauczania artystycznego. Ponadto, pojawiają się pytania dotyczące wartości edukacji artystycznej w kontekście wychowania i rozwoju osobowości jednostki, rozwijania ich zdolności twórczych, komunikacyjnych i wrażliwości estetycznej. Pomimo wspomnianych wyzwań, można zauważyć większą świadomość społeczną dotyczącą roli i znaczenia edukacji artystycznej i wizualnej w dominującej współcześnie kulturze wizualnej i zagubieniu w chaosie nadmiernej informacji. Pojawia się konieczność alfabetyzacji wizualnej społeczeństwa i wykorzystania arteterapii z powodu zwiększających się problemów ze zdrowiem psychicznym dzieci, młodzieży i dorosłych. Wzrasta również dostęp do zasobów i narzędzi online, które mogą wspomagać proces nauczania i rozwijania umiejętności plastycznych i wizualnych. Kluczowe jest znalezienie równowagi między tradycyjnymi metodami nauczania a innowacyjnymi technologiami, które mogą wspierać rozwój artystyczny studentów i uczniów. Konieczne jest także inwestowanie w specjalistyczną edukację artystyczną dla nauczycieli oraz rozwijanie partnerstw między szkołami, instytucjami artystycznymi, społecznością lokalną, ogólnopolską i międzynarodową. Warto zastanowić się, w jaki sposób można i należy dostosować edukację artystyczną w zakresie sztuk plastycznych do współczesnych wyzwań, aby rozwijać potencjał i zdolności plastyczne i twórcze, myślenie i wyobraźnię wizualną, wrażliwość estetyczną, empatię oraz umiejętności komunikacyjne w społeczeństwie.